Autor: m.skotarczak

Hej!

Kolejną książką, którą Wam pokażę jest powieść autorstwa Veit’a Etzolda „Cięcie”. Jest to książka, która nie pozwala spać. Jest to książka, która powoduje wstrząs. Jest to książka, która jest brutalna. Czyli to co lubię!

Akcja rozgrywa się w Niemczech. Mamy tutaj seryjnego mordercę, który działa poprzez popularny portal jakim jest Facebook. Wyszukuje swoje ofiary, zabija, a potem przez jakiś czas prowadzi ich profil przez co wszyscy sądzą, że wszystko jest w porządku i ofiara, na przykład, jest na półrocznych wakacjach. A tak na prawdę nie żyje.

Poszukiwania mordercy prowadzą do rozwikłania kilku innych zbrodni, których niemiecka policja nie była w stanie rozwiązać przez lata.

Krwawe opisy działają na wyobraznie i powodują momentami wręcz obrzydzenie i strach.

Po przeczytaniu tej książki zaczęłam bardziej zwracać uwagę na treści, jakie publikuje na Facebooku i przez kilka nocy budziłam się po kilka razy. Tak czy siak, polecam tym, którzy mają mocne nerwy i lubują się w horrorach.

 

 

Hej!

Dziś zaprezentuję Wam książkę, którą w zasadzie jeszcze czytam, ale już wiem, że jest to coś niesamowitego. Rzadko sięgam bo biografie, bo ta forma zupełnie do mnie nie przemawia, ale tutaj zrobiłam wyjątek.

Do sięgnięcia po „Polowanie na Escobara” Mark’a Bowdena zachęcił mnie serial „Narcos” opowiadający o życiu i śmierci Pabla Escobara – narkotykowego barona z Kolumbii. Po obejrzeniu całego serialu zagłębiłam się bardziej w jego historię i trafiłam właśnie na tą książkę.

Nie jest ona napisana jak typowa biografia, tylko bardziej jak powieść. Obawiałam się właśnie tego typowego biograficznego formatu z suchymi faktami, ale nie zastałam tego w tej pozycji. Cała historia jest przedstawiona w ciekawy sposób i przenosi nas w lata 70. kiedy to Pablo był na szczycie narkotykowego świata.

Książka nie pokrywa się w każdym calu z serialem oraz jest bardziej poszerzona, co ułatwia zrozumienie niektórych momentów serialu, a także zobaczyć faktyczny przebieg danych wydarzeń. Polecam więc czytać ją w trakcie oglądania serialu (mimo spoilerów) lub po obejrzeniu, ponieważ wtedy będziemy mieli pełen obraz życia Escobara.

Serdecznie polecam zapoznać się zarówno z serialem jak i z książką, nie dla jakiejś fascynacji samym Pablem (raczej fascynacja kryminalistą nie jest za bardzo na miejscu), tylko ku przestrodze. Brutalne czyny, wspinaczka po trupach do celu pokazuje bezwzględność Escobara oraz do czego może prowadzić dzika pogoń za pieniędzmi i władzą, ale także chęć posiadania szacunku ludzi za wszelką cenę.

 

 

Hej!
Witam w porannym wpisie! Kawka gotowa? Śniadanko na talerzu? Więc zaczynamy!
Dziś zajmiemy się Tess Geritsen i jej powieścią „Z zimną krwią”. Powiem tak – jest to jeden z lżejszych kryminałów z wątkiem miłosnym między policjantem i ofiarą, więc do relaksu idealna.
Bohaterką jest Nina Cormier, która została porzucona przez narzeczonego przed ołtarzem. Ciężka sytuacja, ale bywa i tak. Jednak gdyby nie to, że jej wybranek postanowił uciec przed ożenkiem spotkałby ją o wiele gorszy los, niż bycie starą panną z kotami. Kiedy porzucona panna młoda wychodzi z kościoła świątynia zostaje wysadzona w powietrze. Po oględzinach policji okazuje się, że bomba podłożona pod ołtarzem prawdopodonie zabiłaby wszystkich gości weselnych. Można powiedzieć, że szczęście w nieszcześciu. Jednak naszą Ninę spotykają jeszcze inne nieszczęścia. Kiedy ktoś próbuje zepchnąć jej samochód z drogi i jeszcze podkłada kolejną bombę w jej mieszkaniu już wie, że zabawa się kończy i trzeba pomyśleć jak się ratować, a nie rozwodzić nad uciekającym panem młodym.
Książka nie zawiera dużo krwi czy jakiś mega zagadek (trochę czytałam tych krwawych rzeczy, więc dla mnie krwi tam nie ma xd), ale całkiem przyjemnie się ją czyta. Polecam również inne książki Geritsen, bo pisze ciekawe kryminały medyczne. Jak dla mnie 8/10, w sam raz na poranne czytanie do kawusi.

Hej!

Po poprzednim wpisie z książką bardziej obyczajową pora przejść do tych krwawych historii. Pierwszą pozycją, a właściwie pozycjami jakie zaprezentuje z kryminałów jest cykl książek Simona Beckett’a, a mianowicie : „Chemia śmierci”, „Zapisane w kościach”, „Szepty zmarłych” oraz „Wołanie grobu”. Tytuły mówią, że bez wątpienia nie są to książki o romansach. Mam niesamowitą przyjemność posiadania trzech z nich i na okrągło do nich wracam.

Głównym bohaterem tychże książek jest David Hunter – antropolog sądowy. Każda książka prezentuje inną historię oraz dzieje się w innym miejscu, więc tak naprawdę można je czytać w dowolnej kolejności. W „Chemii śmierci” mamy do czynienia z seryjnym mordercą grasującym po z pozoru spokojnym miasteczku. „Zapisane w kościach” to zagadka spalonych zwłok znalezionych w opuszczonej chacie na maleńkiej wyspie, na której każdy mieszkaniec zna drugiego i nie wiadomo kto może być mordercą. Beckett w „Wołaniu grobu” już od początku przedstawia nam mordercę, lecz fabuła opiera się na poszukiwaniu zaginionych ciał młodych dziewczyn. „Szeptów zmarłych’ niestety nie miałam okazji jeszcze czytać, ale w związku ze zbliżającymi się świętami zamieściłam ją na moim liście do Mikołaja.

Nie będę streszczać poszczególnych książek, bo mogłabym przez przypadek przekazać za dużo informacji i zepsuć Wam zabawę, a tego bym nie chciała :D. Oczywiście książki te polecam osobom, które gustują w krwawej literaturze i lubią tworzyć w głowie obraz opisany w książce (wyobraznia ma nieograniczony budżet na efekty specjalne!). Podczas czytania czułam się jak jeden z uczestników śledztwa i próbowałam samodzielnie odkryć, kto zabija, ale czasem mój instynkt Rutkowskiego zawodził. Nawiasem mówiąc Beckett’a i tą serię poznałam dzięki mojej pani instruktor od prawa jazdy, która okazała się równie wielką maniaczką kryminałów.

Nie będę się rozwodzić nad wartościami merytorycznymi tych książek oraz nie będę sie bawić w oceny (jak dla mnie 3 razy tak, ale ciii) tylko napiszę, że musicie to przeczytać, bo najprawdopodobniej zostaniecie wciągnięci w to jak ja.

 

 

Hej!

Postanowiłam, że pierwsza książka jaką wam zaprezentuje będzie odbiegać nieco od tematyki, którą preferuję. Jakiś czas temu miałam okazję zagłębić się w powieść Markus’a Zusak’a pod tytułem „Złodziejka książek”. Kiedy znajomy mi ją polecił i mniej więcej opowiedział o czym jest nie byłam za bardzo przekonana gdyż, jak już wyżej pisałam, zupełnie odbiega od krwawych morderstw, które pojawiają się w z reguły czytanych przeze mnie książkach. Postanowiłam jednak ją przeczytać i to była genialna decyzja.

Akcja rozgrywa się podczas II Wojny Światowej na terenie Niemiec.  Liesel Meminger oraz jej brat zostają oddani do adopcji innej niemieckiej rodzinie. Podczas podróży do nowego domu chłopiec umiera i matka z Liesel muszą pochować go na cmentarzu, który znajduje się gdzieś po drodze, z daleka od siostry i matki. Właśnie podczas ceremonii pogrzebowej dziewczynka kradnie pierwszą książkę – „Podręcznik grabarza”. Dzięki niej uczy się czytać oraz poznaje cudowną magię słów. Jednak jedna książka to już dla niej za mało i kradnie kolejne, między innymi ze stosu przygotowanego przez nazistów do spalenia. Przygody Liesel pokazują moc przyjazni, miłości, książek oraz fakt, że wojna krzywdziła nie tylko mieszkańców państw, które niemiecka ekspansja objęła, ale równie mocno niszczyła niemieckich cywilów.  Samą historię opowiada nam nietypowy narrator – Śmierć we własnej osobie.

„Złodziejkę książek” przeczytałam chyba w trzy dni, a kolejne trzy próbowałam się po niej pozbierać. Jest to właśnie jedna z tych powieści po których nie mamy pojęcia co zrobić ze swoim życiem. Przez ostatnie 20 kartek płakałam jak dziecko przez co musiałam  tłumaczyć się znajomemu z mokrych stron. Ekranizacja jest równie poruszająca, ale przed filmem szczerze polecam przeczytać książkę. Jak dla mnie 20/10.

 

Na mojej stronię będę dzielić się niesamowitymi książkami (bo innych nie tykam, hehe). Głównie będę tu prezentować kryminały, horrory i thillery, bo w tych gatunkach czuję się najlepiej. Mam nadzieję, że znajdą się amatorzy tego typu gatunków i stworzymy tutaj swoją małą rodzinkę książkowych psychopatów.